Μουτζούρα

Τραγούδια απ’τον ανήλικο υπόνομο

Μοιρολόι

Η λεωφόρος άνοιξε τα μάτια της στον ήλιο

Κι εκείνος της απάντησε με μία χούφτα χιόνι

Απότομη ανάμνηση από παλιό ειδύλλιο

Και ξαφνικά ζωντάνεψαν θαμμένων πόλεων κλώνοι

Βρίσκεις σπασμένα αγάλματα, σταυρούς χαρακωμένους

Σ’ένα παγκάκι ακούς βραχνά τα λόγια του αλήτη

Τσαμπιά πέφτουν τα δάκρυα κάποιου ισχνού προφήτη

Και απορείς κοιτώντας τους - θύματα τίνος μένους;

Το πιάνο στέκει εδώ βουβό, τα πρόσωπα ζαρώνουν

Ξεχνώντας τα ταξίδια τους, τα εισιτήρια λιώνουν

Και το λυχνάρι ανήμπορο σβήνει στην αποθήκη

Φτωχή μου αθωότητα, κατάντησες ποντίκι!

Ντουέτο

- Μ’αγγίζεις χωρίς χέρια

Βίαια χτυπάς τις χορδές

Με το μάτι

Φτιάχνουμε το όγδοο φωνήεν

- Το αινιγματικό σου χαμόγελο

Επέκταση της γνώριμης παλέτας

Ζωηρεύουμε τις ξεθωριασμένες εποχές

- Είσαι κούκλα εγκλωβισμένη στην πυρκαγιά

Είμαι λεωφορείο

Γινόμαστε απόδραση

- Ταραγμένο πέλαγος εσύ

Γερασμένη κουρτίνα εγώ

Είμαστε το παράθυρο