αποποιούμαι των εννοιών μου
σε φόντο ανοιξιάτικο και μωβ
μ' εναν σάλτο προσγειώνομαι στ' αστέρια
και θα κατέβω μόνο αν ο λόγος είναι σαφής
ανοίξανε ορμητικά οι πόρτες στις αυλές
οι ποιητές σπάσαν τα μελανοδοχεία
και το μελάνι,ελεύθερο πια,γράφει
λέξεις καινούργιες πάνω στο χαρτί
είναι που οι πεταλούδες γίνανε πουλιά
είναι που ότι αφήνεις μέσα στον χώρο
θα σε βρει μέσα στον χρόνο,παρατατικός
και μέλλοντας-έρωτας και το αύριο παρών
σημαδεύω το φεγγάρι με μπογιά,
μέσα στην θάλασσα μαζεύω την αρμύρα,
από τα πρόσωπα που ερωτεύονται συλλέγω φως,
πυροβολώ βραδυφλεγώς την άνοιξη
-χύνεται καλοκαίρι.
6 σχόλια:
H τελευταία στροφή... όαση μεταξύ των κοινοτοπιών που διαβάζω τις τελευταίες μέρες. Μπράβο.
"πυροβολώ βραδυφλεγώς την άνοιξη"
Πώς το κάνεις!? Εγώ πυρπολώ και πυρπολούμαι με βίαιες αναφλέξεις μόνον. "Μαγκιά" σου :) Καλώς βρεθήκαμε.
ok!
θελω να μαθω τα ερεθισματα αυτης της τοσο πλανευτρας γραφης!
-δεν ανηκει σιγουρα στη γενια του '30
εχει μαλλον επιρροες μεταπολεμικες
Καρυωτακης?
το διχως αλλο Βαρναλης ..
Λαπαθιώτης ? Εμπειρικος?
δεν μπορει καποτε διαβασες πολυ με παθος ..
αφηνω μπλε του Κοβαλτιου να σμιξει με το μωβ
να θυμιζει λιγο Σαγκαλ..
και να δεσει με το χρωμα που χυθηκε
απο τους στιχους..
-καλα!
-παρα πολυ καλα!!!!!
Ο Σαγκάλ είναι σίγουρα μια από τις εντυπώσεις!
Συγχαρητήρια για τη γραφή... σπανίζει στην μπλογκόσφαιρα ;)
επί λέξει- έχω κάτι με τις τελευταίες στροφές...θέλω να μοιάζουν με ράμπες που σε τινάζουν και έπειτα...κενό!
alex from planet Mab- θα σου δείξω πως μόνο αν μου πεις πως κάνεις την καθημερινότητα σου διήγημα!
Talisker - Καρυωτάκης ήταν ο πρώτος ποιητής που διάβασα...λες να λειτουργεί στο ασυνείδητο ακόμα?
Επίσης με έχω φανταστεί πάνω στα περίφημα άλογα του Σαγκάλ!χαχα!
Πυροδοτείς την αυταρέσκεια μου και είναι επικίνδυνο αυτό!Σ'ευχαριστώ πολύ ακόμη μια φορά...
Pandora - Ευχαριστώ που πέρασες!
Πολύ όμορφο!΄
Αποπνέει μιαν ελευθερία το ποίημα. Εμένα με έκανε να νιώσω σαν πουλί που πετά!
Καλό βράδυ εύχομαι!
Δημοσίευση σχολίου