Espionage

Και οι πιο διάφανές μου σκέψεις ανεπιτυχώς
μασκαρεμένες
ντυμένες κορδέλες κόκκινες,
γυαλιά μεγάλα σαλτιμπάγκου
πάλι σέρνονται απ’ τον αστράγαλο ως δώρα
ζόρικα προσφέρονται ως δώρα
στον εκπαιδευμένο ύπνο σου μάγε
που τυραννάς σοφά όλα τα καντόνια
του κράτους μου

κοιμήσου μάγε
τα όνειρά σου θα με ρουφιανέψουν αποτελεσματικά
κι απόψε
Το παραμιλητό μου γίνεται υγρασία που πέφτει στο χώμα
και φτιάχνει λάσπη
πατάω αφελώς πάνω της κι αφήνω ίχνη
Παραμιλάω αφελώς και γδύνομαι
σκεπάζω με τα εσώρουχα το κίτρινο φεγγάρι
και βγαίνω να κάνω αντίσταση
να γράψω με σπρέυ συνθήματα στους τοίχους
«Αλληλεγγύη σε Μένα!»

Αλίμονο από μένα
δε βλέπω αλυσίδες για να σπάσω
δε βλέπω μαγεία να ξορκίσω
και πώς να εξοριστώ από ‘μένα.