(ιδανικό soundtrack για την ανάγνωση : Tom Waits - Jersey Girl)
είναι μόνο τα κορίτσια από το Τζερσευ
που ξέρουν να πετάνε κομφετί στον αέρα
τις στιγμές των απρόσμενων αιτίων χαράς
τις χειμωνιάτικες νύχτες καβαλάνε τα τρένα
αφήνονται στα αχόρταγα μάτια του φεγγαριού
και μες στους κρατήρες κρύβουν τα μυστικά τους
όταν τα αγόρια πέφτουν με φόρα πάνω τους
χαμογελάνε πονηρά στους περαστικούς,
χορεύουν κάτω από τις κίτρινες λάμπες του Τρέντον.
συνήθως τα φουστάνια τους τα δένουν στο λαιμό
φορούν σατέν κορδέλες στα μαλλιά τους
κι ένα άρωμα φθηνό και τολμηρό πολύ
αν χαθείς στο σκοτάδι της πόλης το βράδυ
θα δεις ότι είναι αυτά τα κορίτσια που βάζουν τις φωτιές
σ' όλα τα σβηστά κεριά των κλειστών εστιατορίων
κι όταν τα κορίτσια του Τζέρσευ βάλουν την πόλη για ύπνο
ένα κομμάτι παραδείσου ξεκολλάει απ τον ουρανό
και αργοπέφτει σαν ξερό φύλλο δέντρου στα μαλλιά τους.
Τρίτη 23 Μαρτίου 2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Εδώ φαίνεται η σημασία του συνειρμού. Γραπτό που διεισδύει στο παράδοξο του παιχνιδιού. Φαντασία που στέφεται αυτόκλητα πραγματικότητα μακριά από οποιαδήποτε δεσμά. Ενδιαφέρουσες μεταφορές και μουσικότητα.
Απ' τα ομορφότερα που διάβασα όχι μόνο εδώ μέσα, αλλά γενικώς..
Δημοσθένη.. είναι απ' τις στιγμές που καταθέτω σιωπή..
Πολύ όμορφο!
Καλή Ανάσταση εύχομαι και καλό Πάσχα!
Θοδωρή, όντως φαντασία που στέφεται πραγματικότητα...έχει κάτι το μαγικό αυτό,ε?
Madame το σκέφτηκα ξανά 2-3 φορές το σχόλιο σου,δεν λέω ευχαριστώ γιατί είναι λίγο...μάλλον θα σου απαντήσω με σιωπή επίσης.Να'σαι καλά!
Νικόλα χαίρομαι πολύ που σε ξαναβλέπω να σχολιάζεις γραπτό μου!
Είμαι λίγο έξω από τα νερά μου εδώ... Κανένα σωσίβιο; :)
Χρόνια πολλά!
Δημοσίευση σχολίου