Θέλω να ασελγήσω σε κάθε κορώνα
Πλασμένη - επι ταύτα - ερημικής τέρψης
Πολυ-αμήχανος Οδυσσέας σε κενό
εκτρέφομαι με τα σωματικά ύγρα σας
Παρασιτώ στα άκρα σας
Ενταφιάζω τη βουλιμία μου
σε στίχους ανορθόγραφους
-με εικονικό μελάνι -
Κολλάω τη γλώσσα μου στον ουρανίσκο
Οι φθόγγοι μου , ανώνυμοι ήχοι
Κροτάλισμα κερμάτων
Σας συλλέγω στο αριστερό μου μάτι
-Ένας μονήρης Κύκλωπας-
Και μηρυκάζω με την τέφρα
που έπλασε τη λέξη
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Καλωσήρθες,έχει κάτι το "στακάτο" αυτό το ποίημα και μ'αρέσει,μπράβο!
Σ'ευχαριστώ Δημοσθένη
Καλώς σας βρήκα
Δημοσίευση σχολίου