Μουτζούρα

ΜΗ ΑΝΑΣΤΡΕΨΙΜΟΣ


Από τον Αλέξανδρο ως την αιωρούμενη Ιερουσαλήμ που όλο φτάνει, δοκιμάζομαι στη μελαγχολία του μετέωρου
Στα ηλιόλουστα ζαχαρωτά κάθε ατέρμονης οροσειράς
Στην άλμη και στον τζίτζικα, αλλά
Και σε πράγματα πιο επιρρεπή στη διαστροφή όπως
Έρημος και γλώσσα.
Μόνο το όνειρο σε στρέφει εκεί απ’ όπου προήλθες-
Ένας πελώριος φοίνικας πυρπολημένος μ’ άστρα
Κι από τότε, εκείνος οπλοφορεί κι εκείνη κυοφορεί
Αυτή αναδίδει κι αυτός αποδίδει των άλλων εποχών τις ουτοπίες.
Κι όμως, ζητάω κάτι πιο υπαρκτό από το σκουριασμένο ποδήλατο κάθε γενιάς
Ζωή μ’ αστραφτερό φουστάνι και ματωμένα γόνατα
Για ‘σένα τινάζεται πύρινο μεσ’ απ’ τις λεύκες το αδέσποτο τραγούδι
Γι’ αυτό θα συνεχίσω παραστρατώντας
Σα λαγός μες στα λιοτρόπια
Σαν αμνός μες στους πυρσούς.