μερικές φορές κοιτάω τον καθρέφτη μα δεν καθρεφτίζομαι.
βλέπω εποχές να αλλάζουν και πρόσωπα να περνανε.
που και που κατι καρναβάλια με βαριά βελούδα για κουρτίνες.
παράθυρα' και μεσα είδωλα που δεν μπορώ να αγγίξω.
δεν ξέρω να κοιτάω σκέφτομαι συχνά,
αλλά ουτε αυτό.
ακόμα περνάνε και καλοκαίρια...
μα και κάτι Κυριακές ρακένδυτες,ξεπεσμένες.
δεν τις συμπάθησα πότε νομίζω,
κι έτσι δεν ξέρω ουτε αυτές.
οι φίλοι όμως είναι εκεί.
τους βλέπω καθαρά!
αυτοί ομως με βλέπουν?
δεν εστιάζει ποτέ η ματιά τους πάνω μου.
χαζεύω άλλες φορές κατι ρήματα
που δεν ξέρουν να κρατάνε τον λόγο τους,
ξέρουν όμως να περιφέρονται σ'αυτές τις ρημαγμένες χωρες
με σατέν φορέματα και πρόζα βασιλική.
έτσι περνάει η ώρα ώσπου χαμηλώνουν,σβήνουν και τα τελευταία φώτα
και δεν βλέπω τίποτα πια.
μπορεί να είναι και καλύτερα ετσι...
αποσυμφόρηση της όρασης.
μα ακόμα και εκεί,στην ανυπαρξία του φωτός
πάντα ακούω λίγες νότες από κάπου...
κι έχω την εντύπωση πως είναι από αυτούς!
αυτούς που δεν κοιτάνε με τα μάτια ανοιχτά.
αυτούς που δεν τους ταλαντεύει την ψυχή τους κανένα ημίφως.
αυτούς που μπορούν να παίζουν τα όργανα τους ακόμα και στο σκοτάδι!
έτσι μόνο ο ήχος τους μενει τελικά.
μοναδικός και απόλυτος.
ο ήχος.
2 σχόλια:
"Δεν ξέρω να κοιτάω σκέφτομαι συχνά"
Ο ήχος σπάει το σκοτάδι και το διαλύει σαν τσόφλι αυγού.
Θέλω να γίνω ένας από αυτούς που μπορούν να παίζουν όργανα στο σκοτάδι.
Θέλω να ακούω και τις παύσεις. Πόσα λένε οι παύσεις;
Θα ήθελα όλα λίγο ανάποδα να γίνουν. Ο ήχος να είναι μόνιμος και συνέχής κι η κιθάρα μου να παίζει παύσεις στο σκοτάδι κι όσοι περνούν απ' το καπέλο μου να παίρνουνε ψιλά για τα τσιγάρα τους.
Πολύ ομορφο φίλε μου.
παιδιά πού θα βρω τη διεύθυνση του μέιλ σας να σας στείλω μια πρόσκληση?
μπορείτε να την αφήσετε σε οποιαδήποτε ανάρτηση του δέντρου,
θα τη δω
ευχαριστώ πολύ
Δημοσίευση σχολίου