Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2010

θυμάμαι

- θυμάσαι που πέφτανε οι ματιές πριν δούνε;
- θυμάμαι θα πω.
- θυμάσαι όταν το φεγγάρι έφεγγε μόνο για να το γράψουμε εμείς;
- θυμάμαι θα πω.
- τότε που ξαποστέναμε τις ανησυχίες στα γέλια μας;
- ναι,θυμάμαι θα πω.
- θυμάσαι τότε που περπατούσαμε φωτεινές διαδρομές εκεί;
- ναι,θυμάμαι.
- όταν χλευάζαμε το παρελθόν που ρωτούσε πότε θα γίνουμε δικοί του;
- θυμάμαι.
- θυμάσαι τότε που βγάζαμε τα ρούχα μας για λάβαρα του
"εδώ υπάρχει έρωτας";
- θυμάμαι.
- θυμάσαι ένα πάρκο κι έναν ουρανό (στάχτη) που μας σκέπασε;
- θυμάμαι.

- θυμάσαι που...;
- θυμάμαι που δεν...

- θυμάσαι που δάκρυζες;
- θυμάμαι που δάκρυζες.

8 σχόλια:

Unknown είπε...

Γεια χαρά

Να θυμάσαι.
Προχώρησε καθώς θυμάσαι


Ath

kariatida62 είπε...

Nα μην ξεχάσεις για να μην επαναλάβεις ίδια λάθη! :)

Νίνα είπε...

Μνήμη...πληγη απο φρικτό μαχαίρι. Πόσα πρέπει να θυμόμαστε και πόσα απο αυτά αντέχουμε να θυμόμαστε;
Με απασχολεί πολύ τελευταία γιατί θέλω να ξεχάσω...πολύ και πολλά.

"Θυμάμαι που δάκρυζες"

...

theorema είπε...

Να μην ξεχάσεις όσα σε κάνουν να θυμάσαι πόσο Μεγάλη είσαι. Μόνο αυτό.

Madame de la Luna είπε...

"Θυμάμαι που δεν.."

Εκεί έμεινα. Αυτά τα 'δεν', μας γδέρνουν μερικές φορές..

aniaris είπε...

πόσο τυχερή είμαι που έχω αδύνατη μνήμη.

Δημοσθένης είπε...

ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια όλων.
Νομίζω ότι η μνήμη (όπως χαρακτηριστικά γράφει η αγαπημένη Κ. Δημουλά) είναι απλά η εφηβεία της λήθης...
ξεχνάμε χωρίς να περνάει από το χέρι μας,
πιο κυνικά θα την χαρακτήριζα λειτουργική αδυναμία του "συστήματος".
Πάντως όσο αλαζονικό κι αν ακουστεί...μ'αρέσει να θυμάμαι.
Θυμόμαστε ότι έχει ένταση... και αυτό θέλω στη ζωή μου.
Αρνητική ή θετική λίγο με νοιάζει.
Η νύστα της ψυχής με φοβίζει μόνο.
Πολύ το φιλοσόφησα,χαιρετώ!

Άδικη Κατάρα είπε...

Να συνεχίσεις να θυμάσαι,
είτε για να νοσταλγείς ευχάριστα είτε για να προχωράς μπροστά. :)

Καλησπέρα