Παρασκευή 22 Ιανουαρίου 2010

σταγόνες

και τι έγινε που λυγίσανε πάλι οι σκεπές απο το βάρος της βροχής?
οι σκεπές είναι αναλώσιμες,η βροχή όχι.
εκείνη φοράει τα υδάτινα πταίσματά της και κατεβαίνει όποτε της αρέσει,
όποτε δει πολύ ήλιο να συμβαίνει.

κι εσύ πιο πέρα βρεγμένος και απρόσιτα σκυφτός
καταδικάζεις κάθε σταγόνα
που προτίμησε να πέσει στο χώμα από το να μείνει στον ουρανό της.

προτίμησε να προτιμήσει την πτώση.
και στεναχωριέσαι μαζι τους,
θρηνείς και μοιρολογείς...
κάθε που δειλιάζουν να σταματήσουν
αυτην την αδίστακτη πορεία αναμνήσεων
απο τους παρελθόντες ουρανούς
στα έδω χώματα.

κι είναι κρίμα που δεν ξέρει κανείς να σου πεί αν είναι αλήθεια,
οτι πέφτουν
μόνο και μόνο για να ξανανέβουν πιο σίγουρες στα σύννεφα τους.

10 σχόλια:

sCaTterBraiN είπε...

τι γλυκές που είναι αυτές οι σκέψεις σου! πρώτη φορά 'είδα' τη βροχή έτσι.
:-)
(πάντως η αλήθεια είναι ότι σταγόνες που πέφτουν πάνω μου δεν είναι και το καλύτερό μου)

aniaris είπε...

γρήγορα εξατμίζονται μετανιωμένες κι επιστρέφουν πάντα εκεί που ανήκουν. πιο σίγουρες. και ακόμα πιο σίγουρες πως θα ξαναφύγουν.

kariatida62 είπε...

Πέφτουν για να ξαναανέβουν πιο σίγουρες στα σύννεφα τους!
Αισιοδοξία μου χαρίζει αυτή η σκέψη σου και μου δίνει τόσο κουράγιο αυτό τον καιρό...
Ευχαριστώ Μουντζούρα μου,πάλι με χάραξες!

Δημοσθένης είπε...

κι εμένα αισιοδοξία μου δίνει!
πρέπει να μου δίνει αισιοδοξία!

Y. K. είπε...

η αισιοδοξια δε χωραει σε πρεπει ομως δημοσθενη.
ετσι νομιζω.
οι σταγονες σου ειναι τολμηρες.

Δημοσθένης είπε...

το "πρέπει" ποτέ δεν το συμπάθησα σαν ρήμα άλλα στην προκειμένη περίπτωση,
το έγραψα αναφερόμενος στο τελευταίο δίστιχο του ποιήματος...
κάτι σαν "πρέπει να είναι αλήθεια όμως τελικά"

Y. K. είπε...

συμφωνουμε τοτε :)

pandora είπε...

πανέμορφο
εντελώς τυχαία σήμερα σκεπτόμουν κι εγώ τις σταγόνες της βροχής...

ΥΓ. Και εξαιρετική μουσική στο blog σας :):)

Madame de la Luna είπε...

Εγώ πάντως νομίζω, πως γι' αυτό πέφτουν..

Μερικές φορές, δεν γίνεται αλλιώς, αν θες να ξανασηκωθείς.

Talisker είπε...

Λοιπον εγω τη βροχη τη λατρευω και μ ι σ ω τον ηλιο


οι σταγονες , οι τσαχπινες παιχνιδιαρες σταγονες που συνεχιζουν το αεναο ταξιδι τους απο τη γη στον ουρανο

καταλαβαινω οτι ακολουθουν τη σκεψη σου και την παλη
στο πανω και στο κατω
στο on and off
στο ευστοχο ή ματαιο

και τελικα στη ζωη

που συνεχιζεται

-δεν το συζητω , απολυτως αισιοδοξο!