Παρασκευή 28 Μαΐου 2010

Μια Πορνογραφία

                                               ("Une Femme Habitee" by Josephine Sacabo)

Φλυαρία ενός πρώτου ραντεβού, ορνιθοσκαλίζει τη διατεταγμένη σιωπή.
Είναι άραγε το κορμί σου, όπως το βλέπουν όσοι αυνανίζονται τις νύχτες μαζί σου;
Μικρή, σ’ άρεσε να κρυφακούς τα σύννεφα να βροντάνε.
Μ’ ένα σκίτσο στις λευκές κόρες της. Έτσι φαντάστηκε, η νεοσύλλεκτη πόρνη, τον πρώτο πελάτη της, λίγο πριν ανοίξει η πόρτα της κάμαρης.
Μα τι όμορφος! Ο τρόπος που ανοίγεις τα πόδια.

Σιωπή ενός μεσαίου ραντεβού, καταπίνει τη φασαρία των κρεβατιών που τρίζουν.
Αυτοί που χύνουν τις νύχτες, μ’ εσένα στη χούφτα τους, δεν έχουν δει τίποτα.
-Μη! Μην κλείνεις τ’ αυτάκια σου. Μονάχα σύννεφα είναι που βροντάνε.
«Απαίσιο! Καθόλου κολακευτικό!». Δήλωσε η τσατσά και δεν την κοίταξε ποτέ ξανά,
στα μάτια.
Μα τι όμορφος! Ο τρόπος που κλείνεις τα πόδια.


Κραυγές!
Οι οργασμοί που υποκρίνεσαι, η μοναδική μουσική που ‘χω ακούσει.

6 σχόλια:

annanas είπε...

μ' άρεσε πολύ

Ανώνυμος είπε...

κι εμενα μου αρεσε. δεν το επιασα απολυτα, αλλα παρολα αυτα.

Άδικη Κατάρα είπε...

Δεν ξέρω πως να το εξηγήσω, από πάντα τα κείμενα που αναφέρονται στην πορνεία μου δημιουργούσαν μία παράξενη αίσθηση, σχεδόν ψυχεδελική.

Μου άρεσε πάρα πολύ.

Καλησπέρα

Νικόλας K. είπε...

Παράξενο, αλλά παράξενα όμορφο το ποίημα.Όλο εικόνες και ήχους οι λέξεις του! Όλα βροντές είναι φίλε μου, που ο κρότος τους δεν μας αφήνει να ακούσουμε άλλους ήχους ή αντανακλαστικά κλείνουμε τα μάτια και δεν βλέπουμε!
Καλημέρες...

Y. K. είπε...

αλλοκοτο.
ομορφο.

IRIDA LEMI- A fistful of poems είπε...

τα σπας-τα 'σπασε-συνέχισε.