Σάββατο 12 Ιουνίου 2010

το μπάσο των λυγμών


σ'ενα ποτήρι για κρασί

σ'ενα δοχείο για μελάνι

πουλιά του σκοταδιού

σκαρφαλώνουνε την νύχτα.


οι ώρες είναι αρκετές.

όταν ο χρόνος τινάζεται

ξεδιπλώνει χρόνο

για όλους.


να ακουστεί το κίτρινο

το μπάσο των λυγμών

και της αιώνιας αχλής

το τέλος να βρεθεί .


ειδάλλως έρχονται κραυγές,

έρχονται αποκρουστικές

συνεχόμενες και παρατατικές

καταιγίδες και βροντές...


και για τους ναυαγούς

καμιά σχεδία ή πατρίδα.

-γεράσαμε νωρίς χωρίς ρυτίδα.



4 σχόλια:

annanas είπε...

πολύ καλή η τελευταία στροφή, με τη μικρή ειρωνία - διαπίστωσή της.

Talisker είπε...

απιστευτο το μπασο των λυγμων....

-μαγευτικο!

IRIDA LEMI- A fistful of poems είπε...

ωραία μουσικότητα, μπράβο..

Νimertis είπε...

εξαιρετικό!