Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

''Tu m'as donne ta boue
et j' en ai fait de l' or''

CHARLES BAUDELAIRE


Στο Θανάση Β.


ΚΡΑΜΑΤΟΥΡΓΙΑ


Νύχτα ακούστηκε το πρώτο κλάμα στο μαιευτήριο της τριανταφυλλιάς
Τα μάτια έπαψαν να πληρώνουν τις ενοχές του φωτός, τα βιολιά ξόδεψαν άσωτα μελωδίες
Μια προφητεία έπλεξε τα μαλλιά της προκυμαίας, στο μάγουλο της οικοδομής το δόγμα ξανάγινε όνειρο
Χρόνια τώρα η σκουριά φιλοξενεί μετανάστες μύθων
Όμως απόψε, που η πόλη θυμίζει καράβι σε κλασσικό μυθιστόρημα, δεν αρκούμαι στη σκηνοθεσία
Πασχίζω για σένα που περνάς με αυθορμητισμό ερπετού πάνω σε κιονόκρανα
Χαράζω προμηνύματα σε μενταγιόν
Και στο δωρίζω

2 σχόλια:

Δημοσθένης είπε...

πλούσιο,συναισθηματικό,δυναμικό.
Μπράβο φίλε Θοδωρή!

Ανώνυμος είπε...

''Πασχίζω για σένα που περνάς με αυθορμητισμό ερπετού πάνω σε κιονόκρανα''

τι πανέμορφος στίχος!!

Βάγια