Τρίτη 9 Νοεμβρίου 2010

Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΝΥΧΤΑ ΤΗΣ ΒΑΒΥΛΩΝΑΣ


Ρέκβιεμ της Σίβυλλας σκόρπια πάνω από αφανισμένους στόλους. Χρεοκοπημένες ιδέες κι απόστρατοι έρωτες στις εκβολές του παραμυθιού.
Εκείνη, αλλοπαρμένη και λογική, στολίζεται με λάφυρα και χορεύει θέλοντας να ξορκίσει τις τύψεις της εξέλιξης.
Τραυλίσματα και ψίθυροι ψαλμών φρικιαστικής αγνότητας σε κήπους και σιδηροδρόμους.
Πόρνες με λαβωμένα βλέμματα εκλιπαρούν το ηλιοβασίλεμα, καμπάνες σαγηνεύουν ανεμοστρόβιλους σ’ ένα θέαμα τραγικής λαγνείας που διεκδικεί κάτι το επικό.
Κάθαρση από κάθε νοσταλγία, ακύρωση αιώνων μελωδίας, όταν εκείνος είδε στην ταραχή του ζώου τη φυσιογνωμία πόλεων του μέλλοντος και εισέβαλε στην έναστρη ενοχή.

1 σχόλιο:

Ανέστης Μ. είπε...

λαφυρα μιας επονομαζομενης σατιρας πανω απτη σαρκα της μεγαλουπολης ενω ο κοσμος διχαζεται αναπνεοντας την φοβισμενη της σωτηρια.
το ποιημα κορυφωνεται στο στίχο "εκείνη.."