Πέμπτη 24 Μαρτίου 2011

Η ΦΟΥΞΙΑ ΤΣΙΓΓΑΝΑ

ΤΕΛΕΑ, ΕΠΟΠΤΙΚΑ, ΜΥΗΘΕΙΗΣ, ΗΓΕΙΣΘΑΙ, ΡΩΣΘΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΞΗΘΕΙΣ, ΕΞΑΙΦΝΗΣ, ΚΑΤΟΨΕΤΑΙ ΘΕΟΦΙΛΗΣ, ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ Η ΕΙΚΩΝ ΤΟΥ ΘΕΑΣΘΑΙ
(ΟΜΗΡ. ΥΜΝ. ΔΗΜ. 480 την ευδαιμονία της θέας για τα ελευσίνια μυστήρια)



Κάποτε, στην όραση συμβαίνει η ακαριαία αιωνιότητα της στιγμής, όταν στη θέα κάποιας ακατέργαστης ουσίας, σου τυχαίνει να συλλάβεις το ενιαίο της μορφής και της ιδέας. Τότε, καταργώντας τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ συνείδησης και ασυνειδήτου, μνήμης και παρόντος, μαγεία, αίσθηση, λόγος κι ένστικτο δρουν αδιαχώριστα προσεγγίζοντας την πρωταρχική κατάφαση πάνω στην οποία οικοδομείται η πλάση. Ακυρώνοντας κάθε συναισθηματισμό, το εγώ θυσιάζεται απόλυτα στο βωμό του αντικειμένου, το οποίο με τη μουσική και το χρώμα του, γίνεται σύμβολο που νεύει στο πνεύμα, δίνοντας το έναυσμα στο συνειρμό, στο σκίρτημα της φαντασιακής ορμής, το φύσημα που σηκώνει τρικυμία στον ωκεανό του αίματος. Και είναι αυτή η σύζευξη μορφής και ιδέας που αποτελεί το μόνο κάλλος και οδηγεί στον τέλειο έρωτα - στην πεμπτουσία της ψυχικής τέρψης και λύτρωσης.
Σαν ανθισμένη ροδακινιά που σου δίνει το δικαίωμα του Παραδείσου, πέρα από κάθε κατηγορία σκέψης, κώδικα ή τρόπο έκφρασης που άπτονται της δικής σου βούλησης, η εκστατική στιγμή περνώντας φευγαλέα, σου υποδεικνύει και σε κάνει να νιώθεις τη μόνη σου μοίρα – ως δοξαστικό επιφώνημα για το φως.

6 σχόλια:

Δημοσθένης είπε...

Με εκπλήσσεις με το ύφος γραφής σου εδώ,δεν είναι ιδέα μου ότι διαφέρει απο το "στύλ" σου.Μ'άρεσε πάντως!

"καταργώντας τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ συνείδησης και ασυνειδήτου"
μου θυμίζει την προχθεσινή μας συζήτηση!

Θοδωρής Π. είπε...

Να 'σαι καλά! Αν και δεν πιστεύω σε τέτοιου είδους διαχωρισμούς, το συγκεκριμένο κείμενο βρίσκεται πιο κοντά στο δοκίμιο. Γι' αυτό παρουσιάζει κάποιες διαφορές με την ποιητική πράξη. Ωστόσο, θεωρώ μεγάλο στοίχημα το να πιστέψουμε σε μια γλώσσα ομοούσια.

τ2φ είπε...

Με άλλα λόγια θες να γαμήσεις.

Θοδωρής Π. είπε...

Όχι, δεν εννοώ αυτό. Αν και στο γαμήσι υπάρχει κάτι από το ιερό της εκστατικότητας που περιγράφω. Αλλά, μάλλον, εσύ ούτε αυτό μπορείς να κάνεις. Κρίμα που δε μπορούμε να πάρουμε τους εαυτούς μας στα σοβαρά.

kranioUtopia είπε...

Παρά την αδυναμία μου να συνδέσω όλα τούτα τα στοιχεία και στοιχειά που, ομολογουμένως έντεχνα και ροϊκά, παραθέτεις (από την φούξια τσιγγάνα έως το δικαίωμα του παραδείσου) σε ένα τόσο συμπυκνωμένο κείμενο, νομίζω πως μπορώ να σε ευχαριστήσω για την τροφή για σκέψη που προσφέρεις.

τ2φ είπε...

Το γαμίσι μπουρδολόγε είναι γαμίσι άσε τις ιερότητες,όταν δηλαδή εσύ τον χώνεις με τι καυλώνεις;Με την εκστατικότητα ή με το κωλάρα που έχεις μπροστα σου;Τέτοιες μαλακίες λένε οι άντρες και τα χάπατα οι γυναίκες νομίζουν οτι βρήκαν το άλλο τους μισό.Κρίμα που δεν σέβεσαι ούτε το πούτσο που ρίχνεις.