Το μόνο που θα μας ενώνει
Είναι μια κλειστή λόγχη
Από μαύρο σίδερο
Τα άσπρα μάτια
Που προσπαθούσαμε να δούμε
Κάτω από το χιόνι
Ο ενταφιασμός
Του εθελότυφλου
Στην πατρική στέγη
Δύο μεγάλες πέτρες
Κάτω από το μαξιλάρι
-
Ίσως και τίποτα
Απ'όλα αυτά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
5 σχόλια:
Ωραίο,μπράβο.
Ίσως και όλα αυτά,ταυτόχρονα.
"...με τη σκέψη του κλειδιού, καθένας βεβαιώνει τη φυλακή του..."
και
"..Έτσι είναι τα πράγματα
στου θανάτου την άλλη βασιλεία
ξυπνάς μοναχός
την ώρα εκείνη
που τρέμεις τρυφερός
χείλια που θα φιλούσαν
λεν προσευχές στη σπασμένη πέτρα."
(αποσπάσματα από την "Έρημη Χώρα" του Έλιοτ)
Πρόσεξα όλα τα ποιήματά σου ως τώρα και μου αρέσουν πάρα πολύ.
@Δημοσθένη , ευχαρίστώ
@Μαριάννα ίσως και πολλά περισσότερα
@Madame_obscure ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω για το blog σου
δυο και βάλε κι άλλες κάτω...
Δημοσίευση σχολίου