Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2011

Το μόνο που θα μας ενώνει
Είναι μια κλειστή λόγχη
Από μαύρο σίδερο

Τα άσπρα μάτια
Που προσπαθούσαμε να δούμε
Κάτω από το χιόνι

Ο ενταφιασμός
Του εθελότυφλου
Στην πατρική στέγη

Δύο μεγάλες πέτρες
Κάτω από το μαξιλάρι

-

Ίσως και τίποτα
Απ'όλα αυτά

5 σχόλια:

Δημοσθένης είπε...

Ωραίο,μπράβο.

Marianne είπε...

Ίσως και όλα αυτά,ταυτόχρονα.

Αγγελική Κορρέ είπε...

"...με τη σκέψη του κλειδιού, καθένας βεβαιώνει τη φυλακή του..."

και

"..Έτσι είναι τα πράγματα
στου θανάτου την άλλη βασιλεία
ξυπνάς μοναχός
την ώρα εκείνη
που τρέμεις τρυφερός
χείλια που θα φιλούσαν
λεν προσευχές στη σπασμένη πέτρα."

(αποσπάσματα από την "Έρημη Χώρα" του Έλιοτ)

Πρόσεξα όλα τα ποιήματά σου ως τώρα και μου αρέσουν πάρα πολύ.

Liasef είπε...

@Δημοσθένη , ευχαρίστώ
@Μαριάννα ίσως και πολλά περισσότερα
@Madame_obscure ευχαριστώ πολύ και ανταποδίδω για το blog σου

Αντιγόνη Η. είπε...

δυο και βάλε κι άλλες κάτω...