Σάββατο 7 Νοεμβρίου 2009

αντίλογος

διαιρεί και προδικάζει
διχοτόμος γραμμή λευκή
συνεχώς παρατηρεί
και ατελώς μου μοιάζει

στη λογική πυροδοτεί
υποδειγματική πυγμή
μα αφελώς κυοφορεί
ό,τι λιμνάζει...

φερόμενος ως δισταγμός
επαναστάτης και δειλός
σωτήριος και τραγικός
α ν τ ί λ ο γ ο ς
και συνεπώς προστάτης

3 σχόλια:

Eraserhead είπε...

Αντίλογος. Ωραίο θέμα.
Το διάβασα πολλές φορές. Πρώτα για τον αντίλογο ως λέξη, μετά για τον αντίλογο που κρύβουμε μέσα μας να μονομαχεί με τον ίδιο μας το λόγο, μετά για κάποιον φίλο, για μια κοπέλα. Άραγε την επόμενη φορά που θα το διαβάσω τι θα μου φέρει στο μυαλό;
Αυτό που με φρικάρει πολλές φορές, είναι όταν ο εσωτερικός μου αντίλογος μοιάζει με λόγο κι ο λόγος με αντίλογο. Τρομάζω αρχικά, διστάζω, αλλά δε γαμιέται αυτή η στιγμιάια "σχιζοειδής" λεπτή γραμμή στο κεφάλι μου μ'αρέσει. Μερικές φορές μου λείπει κιόλας.Άυτό μου εφερε στο μυαλό το σημείο "Συνεχώς παρατηρεί και ατελώς μου μοιάζει" που τείνει να γίνει το αγαπημένο μου κάθε φορά που το διαβάζω.
Υ.Γ:Σου έχω στείλει mail στο mail του account. Δεν ξέρω αν το είδες.

Σταλαγματιά είπε...

Έχουν περάσει άπειρα βράδια ακούγοντας τον άλλο μου εαυτό.
Θαρρείς πως είχε στρογγυλοκαθήσει πάνω από το προσκέφαλο μου και μου μιλούσε ασταμάτητα.
Εριστικός και έτοιμος για αντιθέσεις πάντα.
Είναι υγιές και όμορφο όμως να υπάρχουν διαφορές στον τρόπο σκέψης για να προχωράμε, να διορθωνόμαστε και ν αλλάζουμε.
Είτε με τον εαυτό μας είτε με τους άλλους γύρω μας!!

Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
Ωριμότερος της ηλικίας σου.

Καλό ξημέρωμα

Фе́ммe скатале είπε...

Έχουν περάσει άπειρα βράδια ακούγοντας τον άλλο μου εαυτό.
Θαρρείς πως είχε στρογγυλοκαθήσει πάνω από το προσκέφαλο μου και μου μιλούσε ασταμάτητα.
Εριστικός και έτοιμος για αντιθέσεις πάντα.
Είναι υγιές και όμορφο όμως να υπάρχουν διαφορές στον τρόπο σκέψης για να προχωράμε, να διορθωνόμαστε και ν αλλάζουμε.
Είτε με τον εαυτό μας είτε με τους άλλους γύρω μας!!

Μ αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι.
Ωριμότερος της ηλικίας σου.

Καλό ξημέρωμα


μια μια μια μια νιαου νιαου νιαου...