Σάββατο 21 Νοεμβρίου 2009
Καύτρες
Μόνο οι καύτρες! Ναι μόνο. Αυτές. Δε γουστάρω αστέρια ,φεγγάρια και μαλακίες. Μόνο καύτρες και σύννεφα νέφους να βράζουν στον ουρανό. Μόνο οι καύτρες. Αυτές μόνο να πλησιάζουν σε κάθε τζούρα. Κάθε που ρουφάς να σε φωτίζουν. Εκεί στον Άλιμο. Στη θάλασσα. Χτύπα παλαμάκια εσύ. Με τα δάχτυλα σου. Να χορεύω αδέξια ζεϊμπέκικο στα κύματα. Να χτυπάς παλαμάκια με την καύτρα να πλησιάζει το μούτρο σου και να χαμογελάς με την ατσουρμπαλιά μου. Να μου λες ΄"Κάτσε! πιτσιρίκο.." να μου κλείνεις το μάτι. Μετά σηκώνεσαι με την καύτρα να πλησιάζει. Χορεύεις κι εσύ με τα μαύρα τακούνια. Σπάνε τα βότσαλα. Το αλάτι καίει τα πόδια σου. Τα κύματα σε γλύφουν. Παλαμάκια και παφλασμοί. Κι εσύ να τραγούδάς με φωνή Nina Simone Just Like A Woman . Πετάς τα τακούνια στη θάλασσα. Η καύτρα πλησιάζει. Σε φωτίζει ωραία. Σε θέλω τώρα! Να γλύψω το αλάτι ανάμεσα στα δάχτυλα των ποδιών σου. Τι ζεϊμπέκικο κι αυτό! Just Like A Woman. Καύτρες που πλησιάζουν στ΄απόλυτο σκοτάδι και κύματα δειλά. Αύριο θα πάρω τους φίλους μου. Να κάνουμε αυτό που λέγαμε πως θέλαμε να κάνουμε προχτές: "Ας μεθύσουμε κι ας πειράξουμε άσχημα κορίτσια!" Ας μεθύσουμε με songtails. Το δικό σου Songtail γλυκιά μου. Εσένα που χορεύεις ζεϊμπέκικια στον Άλιμο με τη γάμπα στην αλμύρα. Δυό μεζούρες "put the blame on mame boys" άλλες τρείς γενναίες από Duke Ellington και θέλω δύο ακόμα γεμάτες Blues. Τα blues που γράφτηκαν για τις γάμπες σου καλή μου απ' τα κύματα όταν τα τσαλαπατούσες για να με μάθεις ζεϊμπέκικο. Μα οι καύτρες έφτασαν τσιτσιρίζοντας κι είναι καιρός. Τα παλαμάκια μάτωσαν τα χέρια μου και πήραμε κι οι δυο φωτιά. Ας πέσουμε στη θάλασσα σφυρίζοντας σαν καύτρες να πνιγούμε.Να καούμε από τ' αλάτι. Σε θέλω! Τα παλαμάκια τσαλακώνουν τη θάλασσα. Πες μου πως με μισέις. Με μισείς! Αυτό είναι. Με μισείς. Καύτρες. Μόνο καύτρες τσιγάρων κι απόλυτο σκοτάδι. Καύτρες να σε πλησιάζουν σε κάθε τζούρα π' αφήνεις. Κι ο καπνός που βγαίνει απ' τα πνευμόνια σου... Θέλω να τον ρουφήξω! Μάθε με...Μάθε με ζεϊμπέκικο κι απόψε. Άλλη μια φορά.Δείξε μου που και πότε να παραπατήσω...Στα κύματα. Πριν η καύτρα σε κάνει στάχτη και χαθέις. Λίγο πριν. Δείξε μου τη φιγούρα που σε γοητέυει να σε φλερτάρω απ' την αρχή. Που να παραπατήσω?
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
6 σχόλια:
Τελικά μόνο η καύτρα του τσιγάρου σε πλησιάζει τόσο κοντά στο πρόσωπο χωρίς να ζητά τίποτα ή χωρίς να σου πει: Ρε μυρίζει η αναπνοή σου!
A ρε οι γυναίκες! Το αλάτι και το πιπέρι της ζωής των αντρών.
Καλημέρα,
Καλό Σαββατοκύριακο.:-)
"Παραπατώ,όπως όλοι μας,
σε μιαν έρημο απόλυτη.
Εάν μου φανεί όμως ότι
άκουσα κελαηδισμό πουλιού,
ας μου λέει η λογική ότι παραφέρομαι,
εγώ,νιώθω υποχρεωμένη να ετοιμάσω σ'αυτό το πουλί ένα δέντρο..."
Κική Δημουλά
Η στάχτη λερώνει και εξαγνίζει μαζί.
Καλώς σε βρήκα
Απ' τις πρώτες λέξεις, καταλαβαίνω αν είναι δικό σου το κείμενο. Πιτσιρίκο ;)
Παραπάτησε στην πιθανότητα, μια κάφτρα να μπορέσει να διαλύσει τα σκοτάδια σου. Κι ας είναι και για λίγο. Εξάλλου το "πολύ μαζί σκοτώνει".
Δημοσθένη, αγαπημένοι στίχοι.
Καλησπέρα παιδιά.
@ Nikolas K.
Κόκκινο καυτερό πιπέρι! Να' σαι καλά Νικόλα. Το κακό με τις καύτρες είναι που σβήνουν και σ' αφήνουν στο σκοτάδι!
@Δημοσθένης: "Ας μου λέει η λογική ότι παραφέρομαι" Μ' άρεσε. Κι αν η λογική είναι μια καυτρα κι αυτή;
@Γρηγόρης Αντωνόπουλος
Καλώς Ήρθες. Σα σταχτοδοχίο ο καθένας μας περιμένει να λερωθεί.
@Madame de La luna
Ναι, κάυτρες στο σκοτάδι. Για λίγο. Αυτό είναι όλο! Αυτό ας είναι όλο.. ;-)
Που? Σ' εκείνο το βήμα που θα πατήσει με το γυμνό πέλμα της την δική σου καύτρα. Νόμιζες πως επειδή είναι υγρή η άμμος, θα είχε σβήσει? Όχι, εκεί είναι και μπορεί να την πατήσει ανά πάσα ώρα και στιγμή όπως χορεύει.
Δημοσίευση σχολίου