Κυριακή 29 Νοεμβρίου 2009

ΧΝΤΟΥΠ!





Τα δάχτυλά της τέλειωναν σε 5 κατακόκκινα ξυράφια ,άψογα λιμαρισμένα. Ακούμπησαν τη βελόνα στο βινύλιο και το Πικ-απ άρχισε να στροφάρει αργά ,ενώ ο ήχος από τις γόβες της έσβηνε σε κάθε σκαλοπάτι που κατέβαινε. Η φωνή του Tom Waits βουτηγμένη στο γρέζι, ακουγόταν σα συνέπεια ετοιμοθάνατης μπαταρίας, που έπεσε θύμα ενός υπερκαταναλωτικού κασετόφωνου… “Rusted brandy in a diamond glass…”.

Ήταν μόνος τώρα, στην αποστειρωμένη ταράτσα του. Η ταράτσα βρισκόταν στην κορυφή του τεράστιου πύργου του. Ένας πανύψηλος και τετράπαχος πύργος. Αιώνες τον τάιζε με κάθε λογής αδέσποτους ανθρωπάκους , λιπαρά νοικοκυριά και εργάτες διαίτης δίχως ίχνος ξίγκι για να τον καλό-θρέψει. Εκείνος πάντα τους καταβρόχθιζε λαίμαργα. Μια ακόμα καθώς- πρέπει συνάντηση είχε τελειώσει. Έπινε την τελευταία γουλιά απ’ το brandy του, όταν παρατήρησε ένα βρώμικο κατακάθι στο απέναντι ποτήρι. Ένα άθλιο απομεινάρι που καμία θέση δεν είχε σε μια πεντακάθαρη ταράτσα . Ήταν το ποτήρι της. Στην άκρη είχε κολλήσει το κόκκινο κραγιόν της. Είχε καρφώσει τα μάτια του πάνω στο ποτήρι. Το Πικ-απ βρήκε το ρυθμό του στα 3/8 … “Everything is made from dreams..”και η βραχνάδα του Tom Waits σταμάτησε να μυρίζει οινόπνευμα. Τα μάτια του βυθίστηκαν στο κόκκινο κραγιόν. Γαντζώθηκαν πάνω του. Ύστερα το διαπέρασαν. Πίσω απ’ το κόκκινο αποτύπωμα των χειλιών της και ανάμεσα σε δυο στάλες brandy απλωνόταν “ο κήπος των απολαύσεων” του Hieronymus Bosch σε πλήρη θέα. Ο πύργος άρχισε να στροφάρει κι αυτός στο ρυθμό του Πικ-απ, σα ζαλισμένος μέθυσος που βρέθηκε άθελά του στη γεροντοκόρη μπαλαρίνα ενός χρεωκοπημένου Luna- park. Σίγουρα κάποιο τρομοκρατημένο μαμμόθρεφτο θα τον έπεισε να πάρει τη θέση του. Όλα γυρνούσαν. Μικροί κύκλοι που μεγάλωναν με αυξανόμενη ταχύτητα δημιουργώντας μια σπείρα. Όλα σβούριζαν εκτός απ’ το βλέμμα του που συνέχιζε να κοιτά μέσα απ’ το κόκκινο κραγιόν, ανάμεσα απ’ τις στάλες brandy στον κήπο των απολαύσεων. Ο κήπος τον περικύκλωνε με ρυθμό 3/8 time is made from honey slow and sweet /only fools know what it means…temptation temptation I can’t resist..”. Ήταν κλεισμένος σε μια σφαίρα με τον κήπο των απολαύσεων να στριφογυρνά παντού γύρω του. Όλα έδειχναν κοντά στα μάτια του μα δεν ήταν. Απόκρυφες απολαύσεις, ανομολόγητες διαστροφές και εξομολογημένοι πειρασμοί κάθε είδους και εποχής τον περικύκλωναν ενώ ταυτόχρονα ανακατεύονταν. Το κραγιόν στριφογυρνούσε χύνοντας μια συνεχή κόκκινη γραμμή στο κέντρο η οποία άρχισε να τον περικυκλώνει. Οι στάλες brandy είχαν ποτίσει τα πάντα με το άρωμα τους. Το Πικ-απ άρχισε να στροφάρει όλο και πιο γοργά φτάνοντας τα 25/8. Η φωνή του κ. Waits ακουγόταν σαν ουρλιαχτό πνιγμένο στο γράσο. Όλα στριφογύριζαν και τον πλησίαζαν. Μπορούσε ακόμα και να μυρίσει τις μυρουδιές. Υγρά μουνιά και τσιγαρισμένοι φαλλοί, καμένο λίπος και σιδερωμένο ρυτιδιασμένο δέρμα, βιολογικοί δονητές ταξιδιού και μουγκές κλανιές, συνειδητοποιημένους σοδομιστές , ραφές μεταχειρισμένων παρθένων, πλαστικά κολομέρια κανακάρηδων, κυτταρίτιδα βαμμένων ξανθών, απεγνωσμένες για μετακόμιση αιμορροΐδες πολιτικών που τις γλύφουν παπαδοπαίδια , επαναστατημένοι ευνούχοι και σκατά από φράουλες! Η κόκκινη γραμμή ήταν τώρα πολύ κοντά. Έμοιαζε με θηλιά που τον πλησίαζε. Ο ρυθμός έφτασε στα 12954/8 και η κόκκινη θηλιά τον τύλιξε στο λαιμό. Τον έπνιγε πεινασμένα. Όλα ήταν τόσο κοντά που τσιμπούσαν κάθε του αίσθηση. Ήθελε να πνιγεί στο κόκκινο κραγιόν της, μεθυσμένος απ’ το άρωμα της. Ο ρυθμός έγινε ακόμα πιο ταχύς. Κομμάτια βινυλίου πετάγονταν σκαμμένα απ’ τη βελόνα που το έσχιζε σε κομμάτια ενώ η φωνή του Tom Waits είχε γίνει θρύψαλα. Εκατομμύρια κομμάτια θρύψαλα από γρέζι παντού. Το κραγιόν έλιωσε από το λαιμό του σα φρεσκοκαμένο κερί πλημυρίζοντας τα πάντα. Ο πύργος δεν άντεξε άλλο. Είχε ανακατευτεί. Άρχισε να ξερνάει τα πάντα. Ό,τι καταβρόχθιζε έβγαινε τώρα μουχλιασμένο και με αντίστροφη σειρά. Κακομαθημένα παιδαρέλια, διακορευμένα κοριτσόπουλα, σάτυροι πατεράδες, ταριχευμένες γιαγιάδες , σάπιοι παππούδες και κομματιασμένες μανάδες εκτοξεύονταν απ’ τα σωθικά του. Τους ξερνούσε παντού. Κάθε φουρνιά που φτυνόταν από μέσα του τον αδυνάτιζε και τον κόνταινε. Αδυνάτισε πάρα πολύ. Τόσο που η κόκκινη λάβα από κραγιόν έκαιγε πλέον τα πόδια του ιδιοκτήτη του. Η ταράτσα μίκραινε συνεχώς. Με δυσκολία χωρούσε πάνω της.

Λίγο πριν σκάσει στο έδαφος προσπάθησε να θυμηθεί τι τον έκανε να το πλησιάζει με ταχύτητα μιας άμαξας 250 κενταύρων ,122 ανοργασμικών Barbie πίσω από έναν John John και του κουνελιού που κάνει τρύπες σε ξένα περιβολάκια. Ίσως ήταν η παύση λίγο μετά το ρε δίεση του σαξόφωνου στο κομμάτι “temptation” που απέσπασε την προσοχή του ή απλά το γαμημένο κόκκινο κραγιόν της στην αποστειρωμένη ταράτσα του. Όπως και να ‘χε μια κατάληξη υπήρχε. ΧΝΤΟΥΠ!


12 σχόλια:

Xνούδι είπε...

δεν θα χειροκροτήσω.
εχω μονο δυο χέρια και αυτο το κείμενο χρειάζεται περισσότερα.

Γρηγορης Αντωνοπουλος είπε...

Μεθυστικό!

Νικόλας K. είπε...

Αθώο αλλά και πρόστυχο!
Καυστικό αλλά και όξινο!
Σίγουρα ηχητικό και πολύ δυνατό!
Καλημέρα εύχομαι!

Eraserhead είπε...

@Χνούδι:
Ευχαριστώ :)
και μόνο που το διάβασες. Διπλή η χαρά μου που σ'άρεσε.

Eraserhead είπε...

@Γρηγόρης Αντωνόπουλος

Drinking songtales with tom waits.
Αυτά παθαίνει κανείς αν πίνει songtales που του κερνάνε κακές παρέες σαν τον κ. Waits.
Να 'σαι καλά.

Eraserhead είπε...

@ Νικόλας Κ.

Μπόμπα το songtale δηλαδή! :)
Απ' όλα στο shaker. Από μια μεζούρα το καθένα. Να 'σαι καλά Νικόλα. Καλήμερα.

theorema είπε...

Clap! Clap! Clap!
Χαίρομαι ιδιαιτέρως που σας γνωρίζω... ;-)

Madame de la Luna είπε...

Το κάτι άλλο. Εδώ κολλάει το "πες μου ένα ψέμα ν' αποκοιμηθώ..", αλλά να 'ναι τέτοιο. ;)

Πολύ μου άρεσε αυτό το Luna-park :)

Eraserhead είπε...

@theorema:
Καλώς όρισες. Τα αισθήματα αμοιβαία. Να είσαι καλά.

Eraserhead είπε...

@Madame De La Luna:
Να 'σαι καλα Madame μου. Σου άρεσε το Luna Park; Άσε εγώ πάλι είχα πρόβλημα μπόμπιρας μ' αυτή τη μπαλαρίνα. Με τρόμαζε!!!

Δημοσθένης είπε...

σου τα είπα και από κοντά τα συγχαρητήρια γι' αυτό το κείμενο,
άλλα ωραίο είναι να αφήσω και μια ευφημη μνεία γραπτή...
ούτως η άλλως λίγο πολύ του γραπτού είμαστε όλοι εδώ μέσα!

Y. K. είπε...

το διαβασα και σου το πηρα.
πρεπει να το δουν κι αλλοι. Ειναι τοσο σουρρεαλιστικο.
Σε λιγωνει σχεδον.
φοβερο.