Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2009

Get The Party Started




Τα βλέφαρα κλείνουν αργά. Όλα θολώνουν. Το φως μπερδεύεται με το σκοτάδι. Γραμμές μεγαλώνουν, σφαίρες γεννούν σπείρες και σπείρες γεννούν σφαίρες. Τα φωτεινά αποτυπώματα χάνονται. Τα βλέφαρα είναι κλειστά. Σκοτάδι. Το σκοτάδι ανάβει. Δεν έχει χρώμα το φως του. Μόνο που μοιάζει ζωντανό. Μαύρο που αναπνέει. Το μαύρο κινείται. Βγάζει πλοκάμια. Περίμενε όλη μέρα, ήσυχο. Αδημονούσε γι’ αυτές τις λίγες ώρες. Πόσες να είναι αυτή τη φορά; Πρέπει να προλάβει να δέσει καλά. Να κρύψει τα πάντα. Τίποτα να μην κινείται. Τίποτα να μην ακούγεται. Μόνο η ανάσα. Ρυθμικά. Αργό τέμπο. Βαθιά εισπνοή, βαθιά εκπνοή. Αργά. Το μαύρο κινείται. Ολοζώντανο ξετυλίγει τη συλλογή του. Η συλλογή θα εκτεθεί. Έχει απορροφήσει τα πάντα. Εικόνες ,μυρωδιές ,ήχους ,υφές , γεύσεις ,κραυγές και συναισθήματα .Όλα τα συναισθήματα .Τα βαφτισμένα και μη. Τα ‘χει θάψει μέσα του, όλα. Τώρα κινούνται όλα . Γίνονται πλοκάμια .Τυλίγουν το φως. Είναι ανήμπορο. Το τυλίγουν πλοκάμια από παντού. Το δένουν. Το σφίγγουν. Ένας τεράστιος κόμπος .Μπλέκεται συνέχεια. Ένας γόρδιος δεσμός. Τα πλοκάμια είναι φωτεινά. Ζωντανό μαύρο που κινείται. Μέσα έχει τα πάντα. Η αναπνοή ρυθμική .Βαθιά εισπνοή - βαθιά εκπνοή - βαθιά εισπνοή- βαθιά εκπνοή …

Σκοτάδι παντού. Ανάβει ένας αναπτήρας. Ακουμπά τη φλόγα στο τσιγάρο. Τα τσιγάρα γίνονται τρία. Αχνό φως. Γυναίκα γυμνή χωρίς μάτια φουμάρει το πρώτο. Γυναίκα καλοντυμένη χωρίς πρόσωπο το δεύτερο. Το τρίτο καπνίζει μόνο του. Αυτοκτονεί. Σιγοκαίγεται. Η καύτρα των τσιγάρων πιο έντονη τώρα. Ένας στραπατσαρισμένος τοίχος για φόντο. Πολύ φως τώρα. Στον τοίχο παίζει τον «ανδαλουσιανό σκύλο». Απέναντι τηλεοράσεις που αιωρούνται. Παίζουν παράσιτα. Οι κεραίες τους είναι αγκάθινες. Ο κόκκινος προβολέας πετά το φως του. Μαριονέτες με όργανα. Τα κουρδίζουν… Τα κούρδισαν. Ο κόκκινος κύκλος που διαγράφει ο προβολέας κάνει πτυχές και ανοίγει σα μουνί σε διαστολή. Από μέσα βγαίνει το ολόγραμμα της Shirley Bassey. Κρατά ένα μικρόφωνο. Το τρώει. Οι μαριονέτες ξεκινούν να παίζουν. Τα παράσιτα το βουλώνουν. Μια γραμμή κατεβαίνει από ψηλά. Δεν είναι μαύρη ακριβώς. Το μαύρο της είναι ζωντανό. Σταματά δυο μέτρα πάνω από το έδαφος. Καταλήγει σ’ έναν τεράστιο κόμπο. Η Shirley ξεκινά: “Get this party started on a Saturday night everybody is waiting for me to arrive ,I got lot of style check my gold diamond ring I can go for miles if you know what I mean ……I’ m coming out so you better get this party started!". Τα τσιγάρα τελειώνουν. Τρία μηδενικά καπνού το στερνό τους σχόλιο. Ενώνονται στον αέρα. Γίνονται κύκλος. Ένας μεγάλος κύκλος από καπνό. Ακουμπά το μαύρο κόμπο. Στέκεται εκεί. Θηλιά. Είναι μια θηλιά από καπνό. Βαθιά εισπνοή - βαθιά εκπνοή και ξανά λίγο πιο γρήγορα: Βαθιά εισπνοή – βαθιά εκπνοή.

Πέφτω στο γκρεμό και είμαι στο χωριό μου. Συναντώ ένα σύρμα. Πάνω λευκά περιστέρια. Κάθονται πλάτη. Γυρνούν. Έχουν πρόσωπα από ξανθές κοπέλες. Πετούν. Αρχίζουν να κουτσουλάνε πέτρες. Τρέχω. Αδιέξοδο. Παλιό αρχοντικό με πολλά παράθυρα. Στα παράθυρα γυναίκες πολλές. Άρρωστες. Ματωμένες. Με πλησιάζει κάποιος. Ύποπτος. Μοιάζει με νταβατζή. Τον ξέρω. Είναι από το χωριό. Δε μπορεί. Προσπαθώ να του εξηγήσω. Δεν καταλαβαίνει. Του λέω πως είναι αγρότης. Δεν καταλαβαίνει. Μου χύνει ένα ποτήρι ούζο στο κεφάλι. Πνίγομαι. Ζαλίζομαι μεθυσμένος. Κάποιος με κυνηγά. Κοιτάω πίσω. Ο δάσκαλος μου από το δημοτικό με κυνηγά με ένα τσεκούρι. Δεν απομακρύνομαι. Τα πόδια μου αιωρούνται. Δε μπορώ να τρέξω. Είμαι στο αμάξι. Τρέχω. Μια στροφή μου φεύγει. Τρακάρω στα βράχια. Βγαίνουν χρωματιστά μπαλόνια με ήλιον από το τιμόνι. Σκάνε. Η φωνή μου αλλάζει.
Βαθιά εισπνοή – βαθιά εκπνοή ακόμα πιο γρήγορα…

Η Shirley τραγουδά. Μια ροζ λιμουζίνα. Ένα πορσελάνινο άλογο δαλματίας του σκάκι ανοίγει την πόρτα. Βγαίνει εκείνη. Περπατά υπεροπτικά. Φοράει ροζ γούνα κι ένα ολόχρυσο δαχτυλίδι. Ο ήχος των τακουνιών της κάνει τις αγκάθινες κεραίες να ματώσουν. Πάει προς τη θηλιά. Στέκεται από κάτω. Το δαχτυλίδι καπνού μεγαλώνει. Τυλίγεται γύρω απ’ το λεπτό της λαιμό. Σφίγγει. Εκείνη κρέμεται. Γελάει. Γελάει δυνατά. Τρέχω να τη σώσω. Δε μπορώ να τη φτάσω. Γλιστράω. Δε μπορεί να αναπνεύσει. Σπαρταράει. Έχει σπασμούς. Μόνο αυτοί ακούγονται μαζί με την ανάσα. Βαθιά εισπνοή – βαθιά εκπνοή και σπασμοί… σπασμοί… σπασμοί…σπασμοί
Κόκκινη φλοκάτη. Εκείνη γυμνή πάνω της. Φορά μόνο το δαχτυλίδι. Σπαρταρά από ηδονή. Ένα μωβ τριαντάφυλλο είναι στο χέρι της. Το σώμα της πάει να σπάσει από τους σπασμούς ηδονής. Έχει παντού γρατζουνιές. Σε όλο το κορμί της. Ο χρόνος κυλά ανάποδα. Το ρολόι στον τοίχο γυρίζει αντίστροφα με μεγάλη ταχύτητα. Όλα κάνουν rewind. Σπασμοί, σπασμοί , σπασμοί, χύνει και χύνει πολύ. Κραυγές. Ουρλιαχτά καύλας. Καυτής καύλας. Το τριαντάφυλλο τρίβει το μουνί της. Άγρια. Σε κάθε του κίνηση μια γρατζουνιά σβήνει από το κορμί της. Τρίβεται. Όλα γίνονται ανάποδα. Μουνί, πόδια, κοιλιά, στήθος, λαιμός. Το τριαντάφυλλο επιστρέφει και σβήνει τις γρατζουνιές από το ιδρωμένο κορμί της που στεγνώνει καθώς όλα γυρνούν στην αρχή. Το τριαντάφυλλο πιο απαλό τώρα. Τη χαιδεύει. Το ρολόι δείχνει μια ώρα πριν. Την ώρα που της δίνω ένα μωβ τριαντάφυλλο και της φιλώ το χέρι. Και τώρα ξανά. Πολύ πιο γρήργορα. Το ρολόι γυρνα και πάλι κανονικά. Δεξιόστροφα. Αστραπιαία. Ξανά το κορμί της στη φλοκάτη. Γυμνό. Γεμάτο γρατζουνιές. Σπαρταρά από καύλα. Σπασμοί… Σπασμοί… Σπασμοί…
Πνίγομαι. Το σώμα μου σπαρταρά. Έχω σπασμούς. Δε μπορώ να ανασάνω. Κρέμομαι. Κρέμομαι από τη θηλιά. Εκείνη με κοιτά. Χαμογελά. Μου κλείνει το μάτι…

Βαθιά εκπνοή - βιαστική εισπνοή! Το φως τσαλακώνει τα μάτια.

14 σχόλια:

Eraserhead είπε...

ΟΝΕΙΡΟΛΟΓΙΟ = σαν το ημερολόγιο αλλά με όνειρα.

manual:
1.(ΒΑΣΙΚΟ!) Να έχεις δει όνειρο.
2.Με το που ανοίγεις τα μάτια σημειώνεις κάπου(ακόμα) και στο κινητό όσες λέξεις/εικόνες/πρόσωπα θυμάσαι.
3.Ξυπνάς καλά.
4.Διαβάζεις τις σημειωσεις και φτιάχνεις σαν παζλ το υπόλοιπο όνειρο.
5.Αφού μαζέψεις μπόλικα κάνεις ένα κολαζ και φτιάχνεις μια ιστορία.

ATTENTION: Αν το αποτέλεσμα βγει σαν το δικό μου, μάλλον το υποσεινήδειτο έχει πρόβλημα(Κάτι δεν πάει καλά εκεί μέσα) :-)
Troubleshooting:Αν αντιμετωπίζετε το παραπάνω πρόβλημα stay awake!
:-Ρ

Δημοσθένης είπε...

Αγωνία...πολλά όνειρα είναι προικισμένα με αυτό το συναίσθημα θα τολμήσω να πω.Πλούσια αφήγηση σε εικονικές εικόνες!Καληνύχτα.

tsiailisworld είπε...

πω πω, καταπληκτική γραφή, τρομερή σύλληψη. Μου άρεσει ιδιαίτερα ο τρόπος που οι σύντομες, σχεδόν σε στακκάτο φράσεις δένονται με τις προτάσεις για να συνθέσουν τις εικόνες. Δυναμική και η αναφορά στον Νταλί, δίνει μια ακόμη πιο σουρεαλιστική ΄μυρωδιά'.
θα σας διαβάζω/

Фе́ммe скатале είπε...

ο τρόπος που οι σύντομες, σχεδόν σε στακκάτο φράσεις δένονται με τις προτάσεις για να συνθέσουν τις εικόνες. Δυναμική και η αναφορά στον Νταλί, δίνει μια ακόμη πιο σουρεαλιστική ΄μυρωδιά'.



εεεεεεεεεεεεεεεεεε το γράψιμο δεν είναι συνταγή για χορτόπιτα ρε.

tsiailisworld είπε...

γιατί, εσύ θεωρείς την καλή μαγειρική εύκολη; Και αν ακολουθείς γραμμές στη μαγειρική αλλά αλλάζεις υλικά πετυχαίνει πάντα; Ή βγάζεις πάντα χορτόπιττα; Δεν νομίζω να ξέρει κανείς μας πόσα φαγητά δεν έχουν επινοηθεί ακόμη.

tsiailisworld είπε...

γιατί, εσύ θεωρείς την καλή μαγειρική εύκολη; Και αν ακολουθείς γραμμές στη μαγειρική αλλά αλλάζεις υλικά πετυχαίνει πάντα; Ή βγάζεις πάντα χορτόπιττα; Δεν νομίζω να ξέρει κανείς μας πόσα φαγητά δεν έχουν επινοηθεί ακόμη.

Eraserhead είπε...

@tsiailis world:
Καλώς ορίσατε. Ευχαριστούμε για τα καλά σας λόγια. Τα σχόλια σας πάντα ευπρόσδεκτα.

Фе́ммe скатале είπε...

Η καλή η κακή μαγειρική δεν άλλαξε ποτέ τη ζωή κανενός.
Το καλό γράψιμο ναι.

Αυτό που λέω είναι πως μερικά πράγματα βγαίνουν απο μέσα μας σαν πορδές, δεν χρειάζονται κανόνες και συμβουλές.

tsiailisworld είπε...

ωραίο το λεξιλόγιο σου, πάλι καταφέρνεις να ρίξεις τη συζήτηση στο βούρκο για να προκαλείς. Ωραία λοιπόν, κι εγώ προκαλώ δημόσια εδώ τον κόσμο να αποφεύγουν να πηγαίνουν στο μπλογκ σου για να δουν ποιος είσαι. Γιατί κάποια πουλάκια μου έχουν πει να μην σου μιλάω γιατί στην ουσία το κάνεις παντού να γράφεις αηδίες για να προκαλείς και να δημιουργείς ενδιαφέρον. Αυτό που κάνεις είναι το πιο επικίνδυνο πράγμα που έχω ως τώρα δει να κάνουν στο διαδίκτυο. Εξακολουθώ να είμαι αγνός στον κυβερνοχώρο και δεν λογαριάζω να λερώσω τα χέρια μου.
Γι' αυτό παράτα μας, λοιπόν!

Madame de la Luna είπε...

Τώρα το διαβάζω και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω.

Για τον Ανδαλουσιανό σκύλο, δες εδώ.

Το μωβ τριαντάφυλλο..

Άσε πόσες λέξεις κοινές βρήκα..

"Πέφτω σ' ένα βαθύ γκρεμό... Θέλω να σε κοιτάξω με φωτιά, αλλά σε διαβάζω με νερό.." Κάτι παλιότερο απ' το άλλο blog.

Το φανταζόμουν σε καρέ, όσο το διάβαζα. Καθόλου τυχαίο φαντάζομαι. Το επιδίωξες εδώ που τα λέμε.

"Τόσες κάνες τσιγάρων στραμμένες πάνω μου..."-M. Γκανάς.

Κάποιος λόγος θα υπάρχει και γι' αυτό το όνειρο. Έτσι πάει συνήθως ;)

Madame de la Luna είπε...

ΥΓ: Α, δεν τα πήρε τα link. Ok, Λοιπόν, πάμε πάλι... Με τον παλιό παραδοσιακό τρόπο, για παν ενδεχόμενο

http://madamedelaluna.blogspot.com/2008/07/blog-post.html (για τον Ανδαλουσιανό)

http://nakedshadows.blogspot.com/2009/06/dedication.html (για το κείμενο).

Και να τα σβήσεις μετά δεν με χαλάει. Τα λέμε... Πάω να σου στείλω e-mail. :)

Фе́ммe скатале είπε...

Γιατί νομίζεις οτι όποιος απλά δηλώνει τη δυσαρέσκειά του για κάτι το κάνει επιτηδες;;
εγω δημόσιες σχέσεις δεν κανω.
Καλα τους αποτρεπεις λοιπον ολους γιατί αν δουν τι γραφω μπορει να βρουν τον εαυτο τους και τοτε δεν θα ξαναρθουν στο δικο σου μπλογκ..
επισης σε ξενο μπλογκ τσαμπουκαλευεσαι και στο δικο σου εκανες κοκοκο.. ντροπη γιατι τουλαχιστον αυτο το μπλογκ εχει κατι να πει...
eraserhead σορι

Ανώνυμος είπε...

ωραία γραφή... πραγματικά καλή...
δυνατές εικόνες δοσμένες με όλο σου το είναι, πολλή αλήθεια που δεν βλέπεις συχνά, ακομπλεξάριστα δοσμένη- είμαι βέβαιη πως και όνειρο να μην ήταν με την ίδια ελευθερία κι ορμή θα δινόσουν! μπράβο!
το Θοδωρή τον είχα ξαναδιαβάσει (αν είναι αυτός που υποψιάζομαι ;))
αλλά εσένα τώρα σε ανακαλύπτω και χαίρομαι ιδιαίτερα!!
να είστε καλά παιδιά και να γράφετε πάντα τόσο παθιασμένα υποσκάπτοντας συμβάσεις

Eraserhead είπε...

@Anonumos:
Ευχαριστούμε πολύ για τα καλά λόγια. Μάλλον αυτός θα είναι για να τον υποψιάζεσαι ;).