Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2009

αέναη αλληλουχία ενός υπέροχου τίποτα




ναι,γι αυτό θα μιλήσω
τετάρτες,σάββατα και κυριακές
δευτέρες και παρασκευές.
ημέρες άνω τελεία
κενές άνω τελεία


διαδοχή και αναμονή.
αναμονή και διαδοχή.
σ' έναν κουρασμένο χορό εντυπώσεων και αφορμών.
οι χαρές,ακριβό κρασί για τις γιορτές μας.
οι ευθύνες,σημάδια που τόσο περήφανα καλύπτουμε
και η συνείδηση,σκοπός που αποκοιμήθηκε νωρίς.


φίλοι,εραστές,συγγενείς
επιφανείς κάτοικοι εποχής
ένοχοι φορείς ενοχής.


όλο μαζί ξεκινάμε
κι όλο εδώ μένουμε.
και τελικά τι σημασία να ξεκινάμε μαζί
αν δεν μοιραστούμε και στον προορισμό το "μαζί"?


μαζί
μαζική αλλαγη
κι απο μαζί
εγώ με εγώ
κι εσύ με εσύ


δεν γράφω άλλο απόψε.

3 σχόλια:

Νικόλας K. είπε...

Πως λέμε ''θα φάω μια μερίδα τίποτα με μπόλικο καθόλου!''
Αυτή η συνείδηση που λες, είναι σαν αποδημητικό πουλί πάει και έρχεται ή δεν έρχεται καθόλου…
Κανονικά δεν θα έπρεπε να είναι: ένας για όλους και όλοι για έναν; Ενώ τώρα είναι : εγώ για εμένα και όλοι για εμένα, δηλαδή σαν να είμαι ο μόνος κάτοικος σε αυτόν τον πλανήτη!
Α ρε τρέλα… Όχι φίλε μου γράφε, πες και άλλα…
Καλημέρες και καλό Σαββατοκύριακο!

επί λέξει είπε...

Ωραία μουσική για ευαίσθητα λόγια.

:)

Y. K. είπε...

απο ολες σου τις καταστροφες αυτο εδω ειναι το πιο κοντνο σε εμενα. αυτο που με αγγιξε πιο πολυ και ηθελα να στο πω.

συνολικα..ομορφα γραφεις.ωριμα και σκληρα καπου καπου.