Δέλτα

να' ναι οι νότες των προσευχών ,των παραμιλητών μας

κι η βιασύνη των αγγέλων μέσα μας;

vα 'ναι εκείνες οι φορές που ασελγήσαμε με σπέρμα μαύρο

πάνω στα άσπιλα φύλλα της άνοιξης;

ναι 'ναι τα τόσο ένοχα ένστικτα

κι αυτή η βιβλική αδυναμία μας

να αντισταθούμε στην έπαρση;

ή vα 'ναι απλώς ότι ο Διάβολος δεν μας έχασε ποτέ από τα μάτια του;