Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Το Κλειδί



ξέρεις πως το κλειδί γι' αυτήν την κλειδαριά
ήταν αυτό που ξέχασες σε κάποιο απο 'κείνα
τα χαμηλοτάβανα δωμάτια,τα σκοτεινά
που έβρισκες καταφύγιο τις νύχτες των κατακλυσμών.

για να το ψάξεις πρέπει να ξανακατέβεις
εκείνες τις σιδερένιες σκάλες
τις δίνες , τις καταπακτές,
τα σκουριασμένα σκαλοπάτια τους,
οι ώρες οι αργές,
η φλύαρη βροχή
κι εσύ ανήσυχος μες τις νωπές κουβέντες της
ήσουν που έψαχνες κάποιο σπίρτο που ν' αντέχει την φωτιά
κάποιο ξύλο ανθεκτικό στη φλόγα
-σαν κάποια αθανασία μέσα στην τόση θνητότητα-


κι αυτή η καρμική σου τύχη!

ένα κλειδί να παιζολάμπει, μελίχρυσο φώς
σε μια απόμερη γωνιά στο υγρό τσιμέντο.


κι ήταν εκείνη την στιγμή
που μέσα στην βιασύνη,
στων καρπών σου το τρέμουλο
και στην ευδαιμονία της ακρόασης του "κλίκ"
που άφησες το κλειδί να πέσει από τα χέρια σου...

και τι προβάδισμα που έδωσες ξανά στην δέσμευση.

4 σχόλια:

Νάσια είπε...

Η ποίηση δεν χωρεί αναλύσεις και δια ταύτα. Αξίζει μόνο για ό,τι γεννά όταν διαβάζεται. Γι αυτό, σ' ευχαριστώ. Καλημέρα.

Δημοσθένης είπε...

Συμφωνώ και σ'ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο σου.Την Καλημέρα μου επίσης (αν και λίγο ετεροχρονισμένα).

pinelopi t. είπε...

Νασια θα συμφωνήσω σε ό,τι ειπες περί ανάλυσης της ποίησης.. της ανάλυσης όπως γίνεται στο σχολείο ενδεχομένως.. παρόλα αυτά θεωρώ πως η ποίηση γίνεται το έναυσμα στοχασμών, αναζήτησης της ψυχής.. ενδεχομένως αυτές οι συζητήσεις να μην αποτελούν ανάλυση.. τέτοια έργα όμως στέκονται αφετηρία για τέτοιες εσωτερικές διεργασίες και γι' αυτό θα πω δύο ευχαριστώ Δημοσθένη :)

Δημοσθένης είπε...

Πηνελόπη!Χάρηκα πολύ που πέρασες,τα λόγια σου είναι πάντα παραπάνω από ευπρόσδεκτα!Η ερμηνεία της Ποίησης ήταν πάντα δύσκολο έργο...