Σάββατο 14 Μαΐου 2011

Ταυτίζω τις φορές
-μάτια γάτας πίσω απο μεταλλική πόρτα-
της απουσίας σου
με φλέβες θάλασσας , διάσπαρτες στην πυκνότητα

εκείνες τις νύχτες
με το άσπρο σκοτάδι
που γνωρίζω
τη χημική διεργασία του σώματος
κατευνάζω και θάβω το προσωπό σου

Είσαι το -απόλυτα- ανατομικό παιχνίδι μου

Δεν υπάρχουν σχόλια: